شخصیت پردازی در کودکان!

من تازه امروز درباره شخصیت پردازی در کودکان کمکی اشنا شدم واطلاع چندانی ندارم داشتم سرچ می کردم این مطلب را دیدم کمی به فکر رفتم و گفتم شاید بدرد بقیه هم بخوره براتون گذاشتم و در  موردش بیشتر  تحقیق می کنم اگه چیزی شما بلد بودین یا می تونستین کمک کنم خوشحال می شم برام بفرستین...

الکسیس کارل, فیزیولوژیست برجسته فرانسوی, برنده جایزه نوبل 1913 کتابی را با عنوان انسان موجودی ناشناخته است را به رشته تحریر در آورد. این کتاب بعد از بررسی‌های فراوان در مورد انسان به این نتیجه می‌رسد که انسان موجودی ناشناخته است.

این ناشناختی به اعتقاد بسیاری از صاحب نظران از لحاظ شخصیتی دوره ای بسیار تعیین کننده به نام دوره کودکی دارد. اکثر روان شناسان بر این عقیده هستند که شالوده شخصیت انسان تا 6 سالگی شکل می‌گیرد و تا 12 سالگی درناخودآگاه فرد تثبیت می‌گردد. با توجه به اهمیت این دوره چند نکته را باید مورد توجه قرار داد.
اگر دقت کنیم مسایل و مشکلاتی که ما والدین امروز با کودکان مان داریم با مواردی که پدر و مادر ما با ما داشتند متفاوت است. از دلایل این موضوع فضایی است که کودکان در آن رشد پیدا می‌کنند. نگاهی گذرا به چند مورد می‌اندازیم: اولین مورد تفاوت فضا و محیط بازی کودکان است. فضای بازی شما چگونه بود؟ اکثر کودکان نسل‌های گذشته در طبیعت به بازی می‌پرداختند, بسیاری از الهامات و مبانی شناختی خود را از طبیعت به دست می‌آوردند و امروز کودکان مان در آپارتمان‌هایی که حق دویدن و سر و صدا کردن در آنها را ندارند بازی می‌کنند. دومین مورد, ورود تکنولوژی در دنیای امروز است. کودکان نسل قبل -مثل شما که الان در حال خواندن این مطلب هستید – چند ساعت برنامه کودک می‌دیدند؟ 1 یا حداکثر 2 ساعت, چون دیگر برنامه کودکی نبود که کودکان بخواهند ببینند. ولی کودکان امروز در صورت نبودماهواره, حداقل 6 ساعت می‌توانند برنامه کودک ببینند.
نکته قابل تامل در مورد برنامه‌های کودک این این دوره با دوره‌های قبل عدم رعایت هماهنگی در انتخاب برنامه‌های متناسب است. با یک نگاه ساده می‌توان به هماهنگی برنامه‌های قبلی (‌هاچ زنبور عسل, پسر شجاع, حنا دختری در مزرعه, گوریل انگوری و ...) با یکدیگر و ارتباط داشتن آنها با طبیعت, همکاری و همدلی بین شخصیت‌های اصلی آن برنامه‌ها اشاره داشت و در عوض نا هماهنگی در برنامه‌های امروز ( جیمی نترن, ربات‌ها, رنگین کمان, اسپایدرمن, ماشین‌ها, مسابقه کراش و ...) به وفور یافت می‌شود. شخصیت پردازی نقش‌های اصلی در داستان‌های امروز بسیار تک قطبی طراحی می‌شوند که نمی توانند برای کودکان آموزش صحیحی دربر داشته باشند. دخالت تکنولوژی در شخصیت کودکان ما به تلویزیون ختم نمی شود. بازی‌های متنوع کامپیوتری که در دراز مدت به طور یقین تاثیر همیقی در طرحواره افراد جامعه ما خواهد داشت, ناظر خاصی ندارد. والدین برای سرگرم کردن کودک خود, رو به خرید cd‌های متعدد آورده اند و شاید ما هنوز بهای بی حوصلگی پدر و مادران امروز را درک نکرده باشیم. مطالب فوق, تنها فضای کنونی را توصیف می‌کند. راهکارهایی که ما با مطالعه 10 ساله در موسسه مطالعاتی شخصیت پردازی کودک بدست آورده ایم نتایج خوبی به دنبال داشته است. همه کودکان در بدو تولد تا حدود 4 سالگی, 2 خدا دارند خدای پدر و خدای مادر؛ یعنی تصورتشان این است که والدین من همه چیز را می‌دانند, بسیار مهربان هستند, هر چه آنها بگویند درست است و حتی سعی بعضی از افراد براین است که درستی آموزه‌های چند سال اول زندگی را تا پایان عمر به اثبات برسانند. پدری که فقر خود را به روزی حلال نسبت می‌دهد, در توجیه وضعیت مالی بد, به فرزند خود می‌گوید چون پدرت می‌خواهد فقط روزی حلال برای شما فراهم کند بیش از این نمی تواند ثروتمند باشد و بدین ترتیب در باور کودک خود این مورد را حک می‌کند که با روزی حلال نمی توان به ثروت رسید. اگر اکنون از شما در مورد شغل آینده فرزندتان سوال شود, چه پاسخ می‌دهید؟ خیلی از والدین می‌گویند" ما هیچ دخالتی در شغل آینده کودک خود نمی خواهیم داشته باشیم!" ولی شاید این فقط در حد یک جمله باشد. زمانی که به پزشک مراجعه می‌کنید و به خانه برمی گردید در حضور کودک خود در مورد پزشکان چه جمله ای می‌گویید, زمانی که از محل کار خود به خانه برمی گردید چه جملاتی در مورد مدیرتان می‌گویید؟ زمانی که از خرید برمیگردید یا زمانی که از تلویزیون تصویر یک مقام دولتی می‌بینید, چه عکس العملی از خود نشان می‌دهید؟ پشت چراغ قرمز چطور؟ تک تک این رفتار‌ها, باورهای تمام عمر فرزندان شما را می‌سازد. حتی ممکن است شغل آینده کودک تان را تعیین کند. در این مورد مثال‌های واقعی بسیاری در تحقیقات ما وجود داشته است. عدم تفاهم ما, در مورد مباحث تربیتی باعث تعارض‌های اخلاقی در دوره بزرگسالی کودکان مان خواهد شد و اگر متولیان امور تربیتی کودک نا آگاهانه وارد این عرصه شوند, جامعه ما هزینه‌های گزافی در آینده ای نزدیک باید پرداخت کند. وقتی در همه دنیا برای هدایت یک وسیله نقلیه باید شرایطی خاص وجود داشته باشد, آیا نباید برای مهم ترین فعالیت یک فرد در طول عمرش هیچ آموزشی به طور کامل به او داده شود و هیچ گواهینامه ای برای اینکه آیا یک زوج می‌توانند از عهده این مهم برآیند, وجود داشته باشد؟